Kateterbasert lukking av medfødde misdanningar i hjarteskjermvegger

Når det blir sett ein framandlekam inn i hjartet, er det alltid ein liten risiko for infeksjon. For å redusere faren for dette, bør du ha vore til kontroll hos tannlegen før inngrepet. Dette for å utelukke infeksjonar og andre tannhelseproblem, som er den vanlegaste kjelda til infeksjonar som kan slå seg ned i hjartet.

Dersom du har feber eller symptom på ein infeksjon, bør ein utsette behandlinga til infeksjonen er over.

Om du bruker blodfortynnande medisinar av typane Albyl-E, Persantin eller Plavix skal du fortsette som vanleg, også behandlingsdagen.

Om du bruker Marevan, må du kontakte avdelinga der du skal leggast inn, eller fastlegen din, for å avtale bruk av Marevan dei siste dagane før innlegginga.

Før sjølve hjertekateteriseringen skal alle ha vore til ei undersøking hos lege med vanleg klinisk undersøking og blodprøver, og få informasjon av lege og sjukepleiar om prosedyren og risiko for komplikasjonar.

Under sjølve lukkinga går legen med kateter via ein samleåre (vene) i lysken opp til hjartet der ein lukkar hòla med ein såkalla «paraply».

Dagens «paraplyar» er laga av Nitinol, oftast kombinert med Goretex eller Polyester. Dei består av to flater som er kopla saman og lukkar seg inntil på begge sider av opninga/hòla. I løpet av cirka 6 månader vil desse bli dekt av hjartet si eiga slimhinne.

Inngrepet blir gjort enten i full narkose som er vanlegast ved ASD-ene eller med lokalbedøving. Narkose blir gitt dersom du treng å ha ein ultralydprobe i matrøyret under inngrepet. Det kan vere nødvendig for å få god oversikt over holet og sjå at «paraplyen» blir rett plassert. Størrelsen av holet må stundom målast ved at ein fyller ein ballong på tuppen av kateteret med saltvatn slik at han fyller heile holet. Ein målar så størrelsen på ballongen. Både ballongen og paraplyen blir ført opp til hjartet via nedre hòlevene frå vanlegvis høgre lyske. Kateter via venen i lysken til hjartet.

Mindre ASD-er og PFO-er kan lukkast utan at du får full narkose. Ultralyd av hjartet blir da gjord med hjelp av eit kateter som har eit ultralydhovud på tuppen. Dette blir ført inn via  nedreholvene frå den andre lysken.

Under inngrepet blir det gitt ekstra blodfortynnande medisin og antibiotika for å førebygge infeksjon.

Etter at prosedyren er ferdig, blir det lagt ein kompresjonsrull over innstikkstaden i lysken for å unngå bløding. Den skal ligge på til neste morgon. Dei første timane vil du bli liggande til observasjon på ei intensiveining før du blir flytta til ein sengepost.

Du må ligge i ro i minimum 5 timar. Seinare kan du gå på WC, men elles halde senga.

Før utreise blir det tatt ultralyd av hjartet og røntgen av brystkassa.

Etter inngrepet er nokon stive i skuldrer og rygg. Dersom dei har hatt ultralydprobe i matrøyret eller vore intubert, vil mange vere såre i halsen og nokon kjenner trykk eller ømheit i lysken.

Moglege komplikasjonar

Det er viktig å vite at det kan oppstå komplikasjonar ved inngrepet.

Milde komplikasjonar

• problem med å late vatnet, på grunn av trykkbandasje og sengeleie
• vanlegast er mindre blødingar/blodsamlingar i lysken
• uregelmessig hjarterytme dei første vekene etter inngrepet
• ein svært sjeldan gong kan det oppstå infeksjon på innstikkstaden

Alvorlege komplikasjonar

Hos nokon svært få, kan det oppstå meir alvorlege komplikasjonar som blodpropp, hjerneslag, reaksjonar på narkose, eller at paraplyen ikkje festar seg i skjermveggen. I sjeldne tilfelle kan ei uventa hending føre til akutt hjarteoperasjon.

Skulle det oppstå ny bløding etter utskriving frå sjukehuset, skal sjukehus kontaktast.

Restitusjon

For å unngå bløding i lysken, skal du vere varsam med tunge løft, støvsuging, å springe, sykle eller liknande dei første 10 dagane. Elles kan du vere i vanleg aktivitet.

Det er vanlegvis ikkje nødvendig med sjukmelding utover sjukehusopphaldet dersom du har eit fysisk lett arbeid.

Fordi det tar cirka seks månader til «paraplyen» er dekt av hjartevev, blir det anbefalt at du tar antibiotika ved inngrep som kan føre bakteriar inn i blodbanen (for eksempel omfattande tannbehandling og operasjonar). Dette for å unngå betennelse på «paraplyen».

Du skal bruke blodfortynnande medisinar i minst seks månader.

Kontroll skjer ved sjukehus etter nærare avtale, vanlegvis etter 3 månader og 6–12 månader. Det skal da takast ultralyd av hjartet, EKG og blodtrykk. Etter det er det ikkje vanleg med vidare oppfølging.